Eftir langt hlé

Langt hlé hefur myndast í bloggfærslum mínum. Það er nú eins og það er.

En ég var að velta svolitlu fyrir mér í öllum þessum látum sem eiga sér stað vegna fjármálakreppunnar

Það er verið að setja á laggirnar aðstöðu til áfallahjápar út um allt land til að taka við örvinluðu fólki, reiðu og döpru vegna ástandsins sem hefur myndast hjá þjóðinni. Það er í sjálfu sér ágætt, en kannski er vert að hafa í huga að ekki má það fara þannig að þeir sem eru reiðir, sárir og finnst þeir órétti beittir fari allir inn í eitthvert geðbatterí sem miðar að því að ,,lækna" fólk af öllum þessum viðbrögðum við óréttlætinu. Fólk verður líka að láta tilfinningar sínar þ.á.m. reiði vegna stöðu mála, í ljós við þá sem eru við stjórnvölinn í þessu blessaða landi okkar, sýna samstöðu um að svona viljum við ekki hafa hlutina, viljum ekki sætta okkur við að tiltölulega fáir einstaklingar geti rústað lífi svo ótalmargra á svipstundu án þess að nokkuð verði að gert. Er nokkur hætta á því að stjórnvöld leggi OFURáherslu á að smala hávaðanum af þjóðinni inn á sjúkrahús til þess að slá á einkennin svo þau hafi frið til að halda áfram uppteknum hætti?  það voru jú þau, með núverandi seðlabankastjóra í broddi fylkingar sem sköpuðu jarðveginn fyrir græðgisvæðinguna.

Ég meina bara þetta: Auðvitað á að hjálpa öllum eins og hægt er, sumir eru í verulega slæmum málum ( kannski ég líka, ég bara veit það ekki ) eins og að eiga á hættu að missa húsin sín t.d. En það má ekki svæfa baráttuvilja fólksins. Viljann til að breyta og berjast fyrir öðruvísi samfélagi en því sem hér hefur verið spólað upp af stjórnvöldum undanfarin ár.